Ο ΠΑΟΚ πέρασε από την Λιβαδειά με 3-2 σε ένα από τα πιο σημαντικά διπλά του φετινού πρωταθλήματος ,καθώς δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον πολύ καλό Λεβαδειακό αλλά και τις ακατανόητες αποφάσεις του διαιτητή.

Ο «Δικέφαλος» ήταν προετοιμασμένος για μάχη μιας και αντιμετώπιζε την ομάδα με την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα από την οποία λίγες μέρες πριν είχε δεχθεί βαριά ήττα που τον κλόνισε.Πάραυτα η ομάδα μπήκε με ορμή και πάθος στον αγωνιστικό χώρο με σκοπό να επιβάλλει το παιχνίδι της. Οι παίκτες του Λουτσέσκου κυκλοφόρησαν τη μπάλα, ανέβασαν τις γραμμές ψηλά με σκοπό την άμεση ανάκτηση κατοχής αλλά οι γηπεδούχοι απέδειξαν πόσο καλά έχουν δουλέψει τις αντεπιθέσεις. Οι παίκτες του Νίκου Παπαδόπουλου προηγήθηκαν δύο φορές, όμως οι «ασπρόμαυροι» με τον συνήθη ύποπτο, Οζντόεφ, ισοφάρισαν με δύο κεφαλιές και μάλιστα από κόρνερ. Είναι το δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ σκοράρει από στατική φάση, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει αξιόλογη βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο Γιακουμάκης όμως κατάφερε να κλέψει τη δόξα του Ρώσου χαφ, αφού πέτυχε το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις και είδε τους κόπους του και τις προσπάθειες του την ώρα του αγώνα να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Κρητικός φορ ταιριάζει απόλυτα στο πλάνο του προπονητή, μάχεται,τρέχει, πιέζει, σπάει τη μπάλα, κερδίζει φάουλ και σκοράρει κιόλας. Είναι ένας από τους αγαπημένους ποδοσφαιριστές του Λουτσέσκου και δείχνει να έχει εγκλιματιστεί πλήρως.

Θα σταθώ και στις αποφάσεις του κ. Σιδηρόπουλου, εκεί όπου σε ένα ματς με τόσο πάθος και μονομαχίες κανένας παίκτης του Λεβαδειακού δεν «κιτρινίστηκε». Απεναντίας, ο Μεϊτέ δέχεται την κόκκινη κάρτα αβίαστα. Και ναι, εφόσον είναι επικίνδυνο παιχνίδι η συγκεκριμένη φάση, απορώ του Σιώπη πάνω στον Κωνσταντέλια τι ακριβώς ήταν; Επιπλέον, το σουτ του Τάισον και ενώ το σκορ ήταν στο 2-2 κατευθύνεται προς την εστία του Λοντίγκιν, βρίσκει στο χέρι του αμυντικού του Λεβαδειακού και αλλάζει πορεία. Ο διαιτητής δεν κάνει καν χρήση του VAR στη συγκεκριμένη φάση.

Με αυτά και με αυτά ο ΠΑΟΚ παίρνει ίσως την πιο σημαντική νίκη στο πρωτάθλημα μέχρι τώρα, δείχνει πειθαρχία, μέταλλο και αποδεικνύει ότι είναι μια ομάδα μαχητών. Από δω και πέρα με ανεβασμένη την ψυχολογία ετοιμάζεται για τα επόμενα κομβικά παιχνίδια του Δεκεμβρίου που θέλει να παραμείνει σε τροχιά κορυφής, περιμένοντας και την μεταγραφική ενίσχυση που θα τον βοηθήσει ακόμα περισσότερο.

Χθες, στη Λειβαδειά, ο ΠΑΟΚ έδειξε τι σημαίνει να έχεις μέταλλο πρωταθλητή και να μην τα παρατάς ποτέ. Αυτή ήταν, μέχρι στιγμής, η πιο “γεμάτη” και ίσως πιο σημαντική νίκη της σεζόν. Δύο φορές πίσω στο σκορ, με παίκτη λιγότερο και κόντρα σε κάθε αμφισβητούμενη απόφαση του Σιδηρόπουλου, η ομάδα κατάφερε να φύγει με ένα διπλό που είχε ψυχή, πάθος και πείσμα για τη νίκη. Κέρδισε ψυχολογία, αυτοπεποίθηση, πίστη και χαρακτήρα. Ο ΠΑΟΚ έδειξε σθένος και mentality πρωταθλητή, αποδεικνύοντας ότι δεν λύγισε ούτε στιγμή και ότι έχει καρδιά για μεγάλα πράγματα.

Από το πρώτο λεπτό, η αναμέτρηση φαινόταν ότι θα είναι δύσκολη. Ο Λεβαδειακός πίεζε και προσπάθησε να αιφνιδιάσει, αλλά ο ΠΑΟΚ έδειξε από νωρίς ότι δεν θα υποταχθεί. Η ομάδα δεν έπαιζε μόνο για βαθμούς, αλλά για να στείλει ένα μήνυμα: ότι διαθέτει χαρακτήρα, ψυχή και πάθος για νίκες που μετρούν. Και αυτό αποδείχθηκε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ για δεύτερη φορά. Αντί να καταρρεύσει, έδειξε την ικανότητά της να αντιδράσει και να γυρίσει το παιχνίδι με αποφασιστικότητα και πειθαρχία.

Η αποβολή του Μειτέ έμοιαζε καταλυτική. Μια φάση σχεδόν ίδια με εκείνη που είχε γίνει στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, του Σιωπή πάνω στον Κωνσταντέλια, όπου δεν δόθηκε τίποτα, τώρα στοίχισε κόκκινη κάρτα. Κι όμως, ο ΠΑΟΚ δεν λύγισε. Αντί για πανικό, οι παίκτες βρήκαν τρόπο να βγάλουν ψυχή και να συνεχίσουν να παίζουν με δέκα παίκτες σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Αυτή η αντίδραση δείχνει πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Δικέφαλος – μια ομάδα που δεν υποτάσσεται, δεν φοβάται και δεν παραδίδεται ποτέ.

Και φυσικά, ήρθε η στιγμή του «αιώνιου εφήβου». Ο 38χρονος Βραζιλιάνος έδειξε ξανά γιατί είναι ηγετική μορφή αυτής της ομάδας. Η ασίστ του στο νικητήριο γκολ του Γιακουμάκη στο 90ό λεπτό ήταν αριστουργηματική, αλλά δεν ήταν μόνο η τεχνική που ξεχώρισε – ήταν η εμπειρία, η ψυχή και η ηγετική του παρουσία που σφράγισαν τη νίκη. Σε εκείνη τη στιγμή, ένιωθες ότι όλα όσα είχε δώσει ο ΠΑΟΚ φέτος βρίσκουν νόημα και αποδίδουν καρπούς.

Ο Οζντόεφ ήταν καθοριστικός. Δύο γκολ που επέτρεψαν στον ΠΑΟΚ να ανατρέψει το σκορ και να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Η σταθερότητα και η ψυχραιμία του στις κρίσιμες στιγμές έκαναν τη διαφορά. Μαζί με τον killer Γιακουμάκη και τον Τάισον δημιούργησαν μια τριπλέτα που απέδειξε ότι η ομάδα διαθέτει ποιότητα, βάθος και παίκτες που ξέρουν πότε να σηκώσουν το βάρος της νίκης.

Πέρα από τα γκολ και τις φάσεις, αυτό που μένει είναι η στάση της ομάδας. Η αποφασιστικότητα να μην παραδοθεί, η θέληση να αντισταθεί σε κάθε αντίπαλο και κάθε αμφισβητούμενη απόφαση, η ψυχή που έβγαλαν σε κάθε λεπτό του αγώνα. Αυτή η νίκη δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο τακτικής ή τύχης. Ήταν αποτέλεσμα καρδιάς, χαρακτήρα και ψυχικής δύναμης. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο ξεχωριστή.

Ο Δικέφαλος δικαίως φωνάζει για τον Σιδηρόπουλο. Το πέναλτι σε χέρι παίκτη του Λεβαδειακού, σε σουτ του Τάισον που αγνοήθηκε επιδεικτικά, δείχνει ξεκάθαρα ότι η ομάδα έχει λόγους να διαμαρτύρεται. Παρ’ όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ δεν λύγισε. Απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι όταν έχει μέταλλο πρωταθλητή, μπορεί να νικήσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, κόντρα σε όλους και σε όλα.

Χθες, ο Δικέφαλος έδειξε σε όλους τι σημαίνει να έχεις μέταλλο πρωταθλητή. Απέδειξε ότι δεν καταρρέει, δεν υποτάσσεται και δεν σταματά ποτέ. Αυτό το διπλό ήταν μάγκικο, γεμάτο ψυχή και καρδιά – ακριβώς όπως πρέπει να είναι μια ομάδα που διεκδικεί τίτλους.

Υ.Γ.: Ο Τάισον, παρά τα 38 του χρόνια, απέδειξε ότι αξίζει να συνεχίσει στην ομάδα και του χρόνου. Η εμπειρία, η κλάση και η ψυχή του είναι ανεκτίμητες για τον ΠΑΟΚ. Κι αν κάτι μας έδειξε αυτό το παιχνίδι, είναι πως τέτοιοι παίκτες κάνουν τη διαφορά όταν όλα τα άλλα φαίνονται δύσκολα.