Ακολουθήστε μας

Απόψεις

ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ: Η ψυχή και τα ονειρα της Ρεάλ Μαδρίτης..

“Αθλητικες Προσωπογραφιες” γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης

“Ο πατέρας μου ηθελε να με δεί δικηγόρο. Προερχόταν απο φτωχή οικογένεια και το μόνο που ηθελε ειναι να δεί το γυίο του δικηγόρο. Προσπάθησα για αυτό, αλλά μέσα μου ηξερα οτι ηρθα στην ζωή μόνο για ενα σκοπό: να δουλέψω για την Ρεάλ Μαδρίτης και να την δώ να γίνεται η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Τώρα θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό που μπόρεσα να πετύχω και τα δύο. Και να ικανοποιήσω τον πατέρα νου, και να υλοποιήσω το παιδικό μου ονειρο. Να γίνω κάποτε πρόεδρος της Ρεάλ…”

Υπήρξαν πρόεδροι και πρόεδροι στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Πρόεδροι που συνέδεσαν το όνομα τους με τις μεγάλες στιγμές των ομάδων που υπηρέτησαν. Ένας όμως στέκεται πάνω από όλους. Ο άνθρωπος που συνέδεσε περισσότερο από κάθε άλλον το όνομα του με την ιστορία μιας ομάδας. Αν σας ρωτήσουν μάλιστα ποιο όνομα προέδρου σας έρχεται πρώτο από όλα στο νου, τότε σίγουρα θα απαντήσετε ως εξής: ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ. Για τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι το απόλυτο σύμβολο, ο άνθρωπος που λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος, αυτός που έκανε την Ρεάλ αυτό που είναι σήμερα. Η μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη. Για τους εχθρούς της Ρεάλ είναι αυτός που ευθύνεται για το μεγαλείο της ομάδας. Η ιστορία του θα μπορούσε να γραφεί σαν ένα παραμύθι. Από τότε που κατάλαβε τον κόσμο, αγάπησε την Ρεάλ. Έπαιξε ποδόσφαιρο σε αυτήν, μετά έγινε παράγοντας, και στην συνέχεια πρόεδρος. Συνέδεσε άρρηκτα το όνομα του με μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές του συλλόγου.

Αν και στην ζωή τίποτε δεν έχει μονάχα μια όψη, εν τούτοις για τον Σαντιάγο Μπερναμπέου, δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά εναντίον. Εξαρτάται βέβαια από ποια πλευρά είστε . Είπαμε, για τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης το πέρασμα του από την ομάδα προκάλεσε σε όλους πάθος και λατρεία. Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1895 στο Αλμπαθέτε και για όλη του την ζωή έζησε μέσα στην οικογένεια της Ρεάλ. Ο πατέρας του καταγόταν από την Βαλένθια, και η μάνα του από την Κούβα. Από παιδί όμως εγκαταστάθηκε στην Μαδρίτη. Έδειξε γρήγορα το ταλέντο του προς το ποδόσφαιρο, και γράφτηκε στα τμήματα υποδομής της Ρεάλ Μαδρίτης. Παράλληλα τελείωσε το αθλητικό σχολείο της Ρεάλ, και οι δεσμοί του με την ομάδα έγιναν άρρηκτοι. Πέρασε στο πανεπιστήμιο ακολούθησε την νομική, ενώ έπαιζε και ποδόσφαιρο στην Ρεάλ, στην πρώτη ομάδα, αφού δεν έφυγε ποτέ από τα τμήματα της ομάδας, ούτε και από τα εφηβικά. Ακολούθησε δηλαδή όλα τα τμήματα μέχρι να φτάσει στην πρώτη ενδεκάδα της αγαπημένης του Ρεάλ Μαδρίτης. Έπαιξε πολλά χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης, από το 1912 έως και το 1927, όντας ένας καλός επιθετικός πάντα μέλος στην βασική ενδεκάδα. Πήρε το πτυχίο της Νομικής με άριστα, και όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του προσπάθησε να ακολουθήσει το επάγγελμα και να το εξασκήσει ξεκινώντας από το Οβιέδο. Δεν άντεξε περισσότερο από δύο χρόνια μακριά από την αγαπημένη του Ρεάλ Μαδρίτης και επέστρεψε άρον – άρον στην Μαδρίτη. Το 1929 ανέλαβε την θέση του γενικού γραμματέα της ομάδας, αλλά γρήγορα ξεχώρισε με την ευστροφία του και το 1935 έγινε γενικός διευθυντής της αγαπημένης του ομάδας.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1943 ο Σα;ντιάγο Μπερναμπέου γίνεται πρόεδρος της ομάδας. Η πιο μεγάλη ημέρα της ιστορίας της ομάδας, μετά από εκείνη της ίδρυση της. Ο Μπερναμπέου στρώθηκε αμέσως με τα μούτρα στην δουλειά. Στις 22 Ιουνίου του 1944 αγοράζει μια έκταση, στην οποία και χτίζει ένα υπερσύγχρονο για την εποχή στάδιο, όπου και θα έπαιζε η ομάδα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1947 το γήπεδο άνοιξε τις πύλες του και η Ρεάλ στο πρώτο παιχνίδι κέρδισε 3-1 την Μπελενένσες. Το επόμενο βήμα του νέου προέδρου είναι να χτίσει μια ανίκητη αρμάδα, η οποία θα κατακτούσε τα πάντα. Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο ήταν ο πρώτος μεγάλος σταρ που ήρθε στην Μαδρίτη, απόκτημα του προέδρου, και ακρογωνιαίος λίθος στην προσπάθεια του να φτιάξει μια ανίκητη ομάδα. Παράλληλα, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, ο Μπερναμπέου απολάμβανε την στοργή του δικτάτορα Φράνκο, ο οποίος έβλεπε την Ρεάλ και τον Μπερναμπέου ως το κυριότερο και απόλυτο αντικομουνιστικό σύμβολο. Ο Φράνκο επενέβη, όταν ο Ντι Στέφανο έδωσε τον λόγο στην Μπαρτσελόνα. Όταν ο δοκιμάστηκε και στην Ρεάλ, ο Φράνκο απεφάνθηκε ότι ο παίκτης θα παίζει ένα χρόνο στους Καταλανούς και ένα στους ” μερένγκες”. Οι Καταλανοί εξοργίσθηκαν, αλλά αντί να το παλέψουν – μέγα λάθος τους- πήραν τα χρήματα που τους έδωσε η Ρεάλ και παρέδωσαν τα δικαιώματα τους. Βλέπετε με τα χρήματα τα πάντα αλλάζουν σε 24 ώρες. Έτσι λοιπόν ο δρόμος άνοιξε και ο Ντι Στέφανο αποτέλεσε τον φυσικό αρχηγό της ομάδας.

Η ιστορία πήρε το δρόμο της και η Ρεάλ Άρχισε να κατακτά τα πάντα.

Ο Μπερναμπέου πλαισίωσε τον παίκτη με άλλους σπουδαίους, όπως ο Πούσκας, και ο Κοπά. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Στην δεκαετία του ’50 η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε τα 5 πρώτα Κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης, ενώ στα 35 χρόνια που ήταν πρόεδρος ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, κατέκτησε 16 πρωταθλήματα Ισπανίας , 6 κύπελλα Ισπανίας, 6 κύπελλα πρωταθλητριών και 1 διηπειρωτικό κύπελλο. Ο Μπερναμπέου είχε περάσει για τους φανατικούς φίλους της Ρεάλ στα όρια του μύθου. Η λατρεία των κατοίκων της Μαδρίτης ήταν πρωτοφανής προς το πρόσωπο του, ενώ ολόκληρη η Ευρώπη του αναγνώριζε την τεράστια συμβολή του στην ποδοσφαιρική ανάπτυξη της Ρεάλ αλλά και του Ισπανικού ποδοσφαίρου κατ επέκτασιν. Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου πέθανε στις 2 Ιουνίου του 1978. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν για να του πουν το στερνό αντίο και να του αποδώσουν τον ύψιστο φόρο τιμής. Η Ρεάλ εμφανίστηκε με μαύρα περιβραχιόνια και ως ένδειξη σεβασμού, ονόμασε το γήπεδο της σε ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ, τιμώντας ουσιαστικά τον άνθρωπο που την έκανε μεγάλη, που έβαλε τις βάσεις για την ποδοσφαιρική της παντοκρατορία. Στα γραφεία της Ρεάλ, υπάρχουν παντού οι φωτογραφίες, ενώ στο άκουσμα του ονόματος του, επικρατεί σιωπή. Οι “Ουλτρας” δεν δέχονται κουβέντα για τον αείμνηστο πρόεδρος αλλά και ο νυν πρόεδρος της ομάδας, όποτε μιλάει για αυτόν, μιλάει με ζεστασιά και σεβασμό. Είπαμε η συμβολή του Μπερναμπέου στην ιστορία της Ρεάλ είναι τεράστια. Ας είναι καλά ο άνθρωπος όπου και να ναναι….

Απόψεις

Σπουδαία νίκη μεν, «φωνάζει» για ενίσχυση δε

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ:

Τα «μπλόκα» των αγροτών είναι γεγονότα της επικαιρότητας που απασχολούν τα δελτία ειδήσεων. Το «μπλόκο» που πήγε να στήσει ο Τάσος Σιδηρόπουλος είναι αυτό που κατάφερε να ξεπεράσει ο Δικέφαλος του Βορρά, ωστόσο η αναμέτρηση στην Βοιωτία ανέδειξε κενά που επιβάλλεται να καλυφθούν αν ο ΠΑΟΚ θέλει να κυνηγήσει μέχρι τέλους τους στόχους του.

 Γράφει ο Παναγιώτης Μαυρόπουλος 

Μια αναμέτρηση με πολλές παγίδες κλήθηκε να δώσει χθες η ομάδα του Λουτσέσκου. Είχε να αντιμετωπίσει μια εκ των εκπλήξεων του πρωταθλήματος, μια εξαιρετική ομάδα όπως είναι ο Λεβαδειακός και δικαίως βρίσκεται αυτή την στιγμή στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα.

Οι «ασπρόμαυροι» βρέθηκαν νωρίς πίσω στο σκορ, σε μια ολιγωρία της άμυνας τους. Ευτύχησαν να ισοφαρίσουν σε ένα κρίσιμο σημείο με τον Οζντόεφ να παίρνει την κεφαλιά, την μπάλα να χτυπάει στον Όζμπολτ και να καταλήγει στα δίχτυα. Οι γηπεδούχοι πήραν ξανά κεφάλι στο σκορ, σε μια εξαιρετική μετάβαση, με τρομερή ταχύτητα. Ο ΠΑΟΚ είχε και πάλι γρήγορη αντίδραση, ξανά με τον Ρώσο χάφ, και πάλι από κόρνερ. Η κόκκινη που παίρνει ο Μεϊτέ λίγα λεπτά αργότερα, είναι καθαρά θέμα κόπωσης. Σερί ενενηντάλεπτα, για ένα ιδιαίτερο κορμί είναι κακή διαχείριση από την πλευρά του Ρουμάνου τεχνικού. Ίσως η αποβολή ήταν ο μοναδικός τρόπος να μην αγωνιστεί την Τετάρτη στον αγώνα Κυπέλλου. Μια κάρτα την οποία δικαίως είδε ο Γάλλος χάφ, ενώ σε κάποιο άλλο γήπεδο, άλλος χάφ, Ελληνικής καταγωγής σε ίδιο μαρκάρισμα, δεν ούτε την κίτρινη.

Με παίχτη λιγότερο και την πλάτη στον τοίχο, η ομάδα συγκεντρώθηκε, με τον Λεβαδειακό να αιφνιδιάζεται που βρέθηκε με την μπάλα στην κατοχή του, καθώς το ατού του είναι η γρήγορη μετάβαση. Ο Γιακουμάκης ότι δεν έκανε λίγο πριν την συμπλήρωση των 90′, το έκανε στις καθυστερήσεις, έπειτα από μια τρελή κούρσα του Τάισον, με τον Τσοκάι να μην προλαβαίνει να του κάνει ούτε φάουλ. Δικαιώθηκε ο Λουτσέσκου, για την επιλογή του να κάνει αλλαγή στην αλλαγή τον Ντεσπότοφ, ελέω της αποβολής. Απόδραση που στέλνει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, κυρίως σε αυτούς που χθες στο πειθαρχικό τα έκαναν μαντάρα, αλλά κλείνοντας και τα μάτια τους σε καταφανέστατο πέναλτι.

Το έτερο μήνυμα της βραδιάς είναι πως η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση. Η θετική πλευρά είναι πως μετράμε αντίστροφα για την έλευση του Ζαφείρη, ο οποίος θα είναι διαθέσιμος με τον ερχομό του νέου έτους.  Το μεγάλο πρόβλημα είναι στο κέντρο της άμυνας, όπου η μόνη σταθερά λέγεται Γιάννης Μιχαηλίδης. Ο Κεντζιόρα φέτος δεν θυμίζει σε τίποτα τον τίμιο Πολωνό στόπερ που γνωρίζαμε, τον Βολιάκο τον είδαμε ελάχιστα, ενώ ο Λόβρεν σε αυτήν την ηλικία δύσκολα σε συνεχόμενα παιχνίδια υψηλής αντίδρασης να ανταποκριθεί. Στα άκρα ο Μπάμπα είναι μια του ύψους μια του βάθους, ενώ η αλλαγή του έως τώρα δεν έχει δώσει διαπιστευτήρια αξιόπιστης λύσης στο rotation. O Ντεσπότοφ όταν το παιχνίδι πηγαίνει στην δύναμη πολλές φορές δείχνει αδύναμος να συμμετέχει σε αυτό, ενώ το πρόβλημα στα μαρκαρίσματα του είναι γνωστό από όταν αποκτήθηκε.

Κωνσταντέλιας, Ζίφκοβιτς, Τάισον, Μεϊτέ, Οζντόεφ, Γιακουμάκης και Μπάμπα παίζουν σε υψηλούς ρυθμούς συνεχόμενα παιχνίδια και αυτό μόνο σε καλό δεν θα βγει. Επιτακτική ανάγκη η ενίσχυση τον Ιανουάριο, αλλά και η πιο καθαρή ματιά στην διαχείριση του ρόστερ από τον Λουτσέσκου, με το παράδειγμα του Γάλλου να είναι προς αποφυγή.

Τα κοκόρια κάποια στιγμή θα σταματήσουν να «γεννάνε» με αποτέλεσμα ο χαρακτήρας και η νοοτροπία της ομάδας να βάλλονται από την πνευματική και την σωματική κόπωση.

Περισσότερα

Απόψεις

Πέρασε από το «μπλόκο» της Λιβαδειάς και είδε τον Γιακουμάκη να καρπώνεται τους κόπους του

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ:

Ο ΠΑΟΚ πέρασε από την Λιβαδειά με 3-2 σε ένα από τα πιο σημαντικά διπλά του φετινού πρωταθλήματος ,καθώς δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον πολύ καλό Λεβαδειακό αλλά και τις ακατανόητες αποφάσεις του διαιτητή.

Ο «Δικέφαλος» ήταν προετοιμασμένος για μάχη μιας και αντιμετώπιζε την ομάδα με την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα από την οποία λίγες μέρες πριν είχε δεχθεί βαριά ήττα που τον κλόνισε.Πάραυτα η ομάδα μπήκε με ορμή και πάθος στον αγωνιστικό χώρο με σκοπό να επιβάλλει το παιχνίδι της. Οι παίκτες του Λουτσέσκου κυκλοφόρησαν τη μπάλα, ανέβασαν τις γραμμές ψηλά με σκοπό την άμεση ανάκτηση κατοχής αλλά οι γηπεδούχοι απέδειξαν πόσο καλά έχουν δουλέψει τις αντεπιθέσεις. Οι παίκτες του Νίκου Παπαδόπουλου προηγήθηκαν δύο φορές, όμως οι «ασπρόμαυροι» με τον συνήθη ύποπτο, Οζντόεφ, ισοφάρισαν με δύο κεφαλιές και μάλιστα από κόρνερ. Είναι το δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ σκοράρει από στατική φάση, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει αξιόλογη βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο Γιακουμάκης όμως κατάφερε να κλέψει τη δόξα του Ρώσου χαφ, αφού πέτυχε το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις και είδε τους κόπους του και τις προσπάθειες του την ώρα του αγώνα να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Κρητικός φορ ταιριάζει απόλυτα στο πλάνο του προπονητή, μάχεται,τρέχει, πιέζει, σπάει τη μπάλα, κερδίζει φάουλ και σκοράρει κιόλας. Είναι ένας από τους αγαπημένους ποδοσφαιριστές του Λουτσέσκου και δείχνει να έχει εγκλιματιστεί πλήρως.

Θα σταθώ και στις αποφάσεις του κ. Σιδηρόπουλου, εκεί όπου σε ένα ματς με τόσο πάθος και μονομαχίες κανένας παίκτης του Λεβαδειακού δεν «κιτρινίστηκε». Απεναντίας, ο Μεϊτέ δέχεται την κόκκινη κάρτα αβίαστα. Και ναι, εφόσον είναι επικίνδυνο παιχνίδι η συγκεκριμένη φάση, απορώ του Σιώπη πάνω στον Κωνσταντέλια τι ακριβώς ήταν; Επιπλέον, το σουτ του Τάισον και ενώ το σκορ ήταν στο 2-2 κατευθύνεται προς την εστία του Λοντίγκιν, βρίσκει στο χέρι του αμυντικού του Λεβαδειακού και αλλάζει πορεία. Ο διαιτητής δεν κάνει καν χρήση του VAR στη συγκεκριμένη φάση.

Με αυτά και με αυτά ο ΠΑΟΚ παίρνει ίσως την πιο σημαντική νίκη στο πρωτάθλημα μέχρι τώρα, δείχνει πειθαρχία, μέταλλο και αποδεικνύει ότι είναι μια ομάδα μαχητών. Από δω και πέρα με ανεβασμένη την ψυχολογία ετοιμάζεται για τα επόμενα κομβικά παιχνίδια του Δεκεμβρίου που θέλει να παραμείνει σε τροχιά κορυφής, περιμένοντας και την μεταγραφική ενίσχυση που θα τον βοηθήσει ακόμα περισσότερο.

Περισσότερα

Διαβάστε Ακόμη