Ενώ ο υφυπουργός Αθλητισμού Λ.Αυγενάκης δρομολογεί άμεσα προς ψήφιση στη Βουλή την πρώτη δέσμη μέτρων που είχε συναποφασιστεί και ανακοινωθεί πριν από λίγες μέρες στην κοινή σύσκεψη με τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, προκύπτει ότι υπάρχει μια Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης που δίνει απλόχερα λύσεις για την αντιμετώπιση της βίας στα ελληνικά γήπεδα. Την οποία, ενώ έχει υπογράψει η χώρα από το καλοκαίρι του 2016 δεν έχει ακόμα επικυρώσει!

Οι συστάσεις και οι βέλτιστες διεθνείς πρακτικές που τη συνοδεύουν αποτυπώνουν τη συσσωρευμένη εμπειρία του Συμβουλίου της Ευρώπης, από την τραγωδία του Χέυζελ το 1985 μέχρι σήμερα. Αυτά και άλλα πολλά αποκάλυψε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 ο διακεκριμένος δικηγόρος Νίκος Λαγαρίας, με σημαντική θητεία στη διαφάνεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον αθλητισμό, συνομιλώντας με τον Κυριάκο Θωμαΐδη στην εκπομπή «Έφεση της Τρίτης».

Αναλυτικά η συζήτηση Κ.Θωμαΐδη – Ν.Λαγαρία:

Η βία στα γήπεδα είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού αθλητισμού, αν δεν είναι τα χειραγωγημένα παιχνίδια, και μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπιστεί. Ας ξεκινήσουμε απ’ το απλούστερο σενάριο. Πιστεύετε ότι η μη αντιμετώπισή της, μπορεί να οφείλεται σ’ αυτό που λέμε «έλλειψη πολιτικής βούλησης»; «Όχι, θα ήταν αδιανόητο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Για να μην πω εγκληματικό. Κανείς δεν δικαιούται να μένει, και δεν μένει απαθής μπροστά σε ένα τέτοιο κοινωνικό πρόβλημα. Άλλωστε υπάρχει ένα μεγάλο κίνητρο για τις κυβερνήσεις: όποια το λύσει, θα μείνει στην ιστορία».

-Ένας ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, πιστεύετε ότι θα μπορούσε ποτέ να έχει όφελος από τη βία στα γήπεδα; «Δεν το πιστεύω αυτό. Κάποιος που ασχολείται στοιχειωδώς με την αθλητική δικαιοσύνη, γνωρίζει καλά πόσο κοστίζει σε μια ομάδα το άναμμα ενός και μόνο πυρσού στην κερκίδα. Ή πολύ περισσότερο, πόσο κοστίζει ένας αποκλεισμός μιας ομάδας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, λόγω επεισοδίων. Ο ιδιοκτήτης μια ομάδας γίνεται δημοφιλής και αποκτά επιρροή, μόνο όταν τα πράγματα πάνε καλά για την ομάδα του. Όχι όταν καίγεται το σύμπαν λόγω των αποτυχιών της, ή άλλων καταστάσεων. Πάντως είναι γεγονός ότι κάποιες ΠΑΕ έχουν αποτύχει στη «διαχείριση» των οργανωμένων φιλάθλων τους, προφανώς και διότι δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τις λέσχες φιλάθλων».

-Κάποιες κακές διαιτητικές αποφάσεις, θα μπορούσαν να προκαλέσουν βία; «Πολλοί φίλαθλοι ταυτίζονται με μια ομάδα. Επομένως αν ένας διαιτητής αδικήσει εξόφθαλμα την ομάδα τους, αισθάνονται ότι αδικούνται οι ίδιοι. Και αυτό σε ακραίες περιπτώσεις αδικίας θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ξέσπασμα αγανάκτησης, ειδικά όταν σε κάποιες στιγμές ενός παιχνιδιού ο φίλαθλος μπορεί να έχει 160-170 σφυγμούς στο λεπτό».

-Επομένως πάμε στο σενάριο της αναποτελεσματικότητας και της έλλειψης τεχνογνωσίας. Δε θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε λύσεις μέσα από τη διεθνή εμπειρία; Βεβαίως, ένα κλασσικό παράδειγμα είναι το Βρετανικό. Αμέσως μετά τους 39 νεκρούς του Χέϋζελ στις Βρυξέλλες το 1985 στο παιχνίδι Λίβερπουλ-Γιουβέντους, η Θάτσερ απέκλεισε για πέντε χρόνια τις βρετανικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και το 1989 θέσπισε το Football Spectators Act, ένα νόμο για τους φιλάθλους με καινοτόμες προβλέψεις για την εποχή.

-Θυμάμαι μάλιστα ότι είχε υπάρξει τότε και μια πρωτοβουλία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ή κάνω λάθος; «Πράγματι, το καλοκαίρι του 1985 η τότε ΕΟΚ, η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή, θέσπισε μια Ευρωπαϊκή Σύμβαση που επικεντρωνόταν στην αντιμετώπιση της βίας και της ανάρμοστης συμπεριφοράς στα γήπεδα. Παράλληλα, στο Συμβούλιο της Ευρώπης δημιουργήθηκε μια Διαρκής Επιτροπή κατά της βίας στον αθλητισμό. Σήμερα η Σύμβαση αυτή έχει ουσιαστικά καταργηθεί, γιατί θεωρείται παρωχημένη. Ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις. Το 2016 η Διαρκής Επιτροπή προετοίμασε μια νέα Σύμβαση που συμπεριέλαβε όλη την εμπειρία αυτών των ετών και ενσωματώνει τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές. Και κυρίως αντιμετωπίζει τα πράγματα με εντελώς διαφορετικό τρόπο».

-Δηλαδή πώς; «Η πρώτη Σύμβαση επικεντρωνόταν μόνο στη βία. Και αυτό διαπιστώθηκε ότι ήταν λάθος. Η νέα Σύμβαση στοχεύει αλλού. Αποσκοπεί στην προώθηση της φιλοξενίας και της ασφάλειας των φιλάθλων εντός και εκτός των γηπέδων, στην αναβάθμιση του διαλόγου μεταξύ της αστυνομίας, των τοπικών αρχών, των ποδοσφαιρικών ομάδων και των φιλάθλων, στην ενίσχυση της διεθνούς αστυνομικής συνεργασίας και στην πρόληψη και τιμωρία του χουλιγκανισμού μέσω αποτελεσματικών μέτρων. Πρόκειται για μια νέα, διαφορετική προσέγγιση βασισμένη κυρίως στην ιδέα ότι τα μέτρα για την ασφάλεια, την προστασία και την παροχή υπηρεσιών σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά και στις άλλες αθλητικές διοργανώσεις, πρέπει να συνεκτικά, αλληλοεξαρτώμενα και ισορροπημένα».

-Τι σημαίνουν στη Σύμβαση οι λέξεις «ασφάλεια-προστασία-παροχή υπηρεσιών σε ποδοσφαιρικούς αγώνες»; «Για να το πούμε απλά, οι λέξεις αυτές καθορίζουν αυτό που θα λέγαμε «προστατευμένο, ασφαλές και φιλικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο πρέπει να διοργανώνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες και γενικότερα αθλητικές διοργανώσεις». Πάντως είναι φανερό ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει κάνει μια ιδιαίτερα έξυπνη και αποδοτική επικοινωνιακή διαχείριση. Αντιστρέφει το πρόβλημα της βίας και το προσεγγίζει πλέον με θετική και αισιόδοξη διάθεση. Ενώ στην Ελλάδα συνεχίζουμε να μιλάμε ακόμα μόνο για τη βία και μάλιστα χρωματισμένη με τα πιο μελανά χρώματα.

Λες κι αν την ξορκίσουμε με λόγια, αυτή θα εξαφανιστεί».

Spor fm