Ο ΠΑΟΚ υποδέχθηκε τον Άρη στην κατάμεστη Τούμπα για την 13η αγωνιστική του πρωταθλήματος, στο μεγάλο ντέρμπι της πόλης.

Γράφει ο Λευτέρης Γεωργάκης

Αναμενόμενη ενδεκάδα από τον Ρουμάνο τεχνικό, με τον Κωνσταντέλια να επιστρέφει στην αποστολή της ομάδας.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με ένταση, καθώς στο πρώτο λεπτό ο Ιβάνουσετς έκανε δυνατό φάουλ με ψηλά το πόδι και αντίκρισε την πρώτη κίτρινη κάρτα. Η πρώτη αξιόλογη φάση για τον ΠΑΟΚ ήρθε στο 7’, όταν ο Τάισον δοκίμασε σουτ που πέρασε πάνω από την εστία.

Από τα πρώτα λεπτά, ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να χτυπήσει από τη δεξιά πλευρά με τον Ζίβκοβιτς, επιδιώκοντας συνεχώς να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του Άρη. Από την άλλη, οι κιτρινόμαυροι επιχείρησαν με κάθε τρόπο να «σπάσουν» τον ρυθμό, κάνοντας συνεχώς καθυστερήσεις. Ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν ένα γρήγορο γκολ για να βρει τον ρυθμό και την ταχύτητα που απαιτούσε το παιχνίδι του.

Στο 20’ ο Ζίβκοβιτς έβγαλε εξαιρετική κάθετη στον Γιακουμάκη, κόβοντας την άμυνα του Άρη στα δύο, όμως η φάση δεν ολοκληρώθηκε όπως έπρεπε. Το πρώτο 25λεπτο βρήκε τον ΠΑΟΚ να πιέζει ασταμάτητα και να έχει εγκλωβίσει τον Άρη στο δικό του μισό χωρίς να του αφήνει περιθώρια αντίδρασης.

Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε για ακόμη μία φορά αντιμέτωπος με τον μόνιμο «εχθρό» του: την αποτελεσματικότητα στο τελευταίο τρίτο.

Στο 27’, οι κόποι του δικεφάλου καρποφόρησαν. Ο Τάισον, με εντυπωσιακό γυριστό σουτ από κοντινή απόσταση, άνοιξε το σκορ μετά από σέντρα του Ζίβκοβιτς, γράφοντας το 1–0.

Η απουσία του Κωνσταντέλια είχε γίνει εμφανής μέχρι τότε, καθώς έλειπε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση ο κλασικός playmaker που «ράβει» και «κόβει» το παιχνίδι.

Ο Άρης ισοφάρισε στο 43’ έπειτα από αδράνεια στην άμυνα του ΠΑΟΚ. Όμως δεν πρόλαβε να χαρεί, καθώς στην επόμενη φάση ο Τάισον κυνήγησε τη μπάλα και κέρδισε πέναλτι από τον Διούδη.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν εξαιρετικό για τον ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου είχε προετοιμάσει άριστα την ομάδα, γνωρίζοντας ακριβώς τι ήθελε να κάνει από το πρώτο λεπτό. Οι παίκτες εκτέλεσαν το πλάνο του με συνέπεια, εγκλωβίζοντας τον Άρη και πηγαίνοντας στα αποδυτήρια μπροστά με 2-1. Ο ΠΑΟΚ κινδύνευσε να αδικήσει τον εαυτό του με ένα γκολ «από το πουθενά», αλλά ο Τάισον έδειξε ξανά τον δρόμο.

Το δεύτερο ημίχρονο απαιτούσε προσοχή και ηρεμία, ειδικά στο γνωστό «δύσκολο» πρώτο δεκάλεπτο του ΠΑΟΚ.

Και όμως, το ξεκίνημα ήταν ιδανικό. Στο 48’, μετά από υποδειγματική αντεπίθεση που θα μπορούσε να διδάσκεται σε σεμινάρια προπονητικής, ο Τάισον τροφοδότησε τον Γιακουμάκη, ο οποίος με άψογο πλασέ έγραψε το 3-1.

Στο 58’ ο Μύθου αντικατέστησε τον Γιακουμάκη, ενώ στο 66’ ο Ντεσπόντοφ πέρασε στη θέση του Ιβάνουσετς.

Ο ΠΑΟΚ άγγιξε το 4-1 με τον Ζίβκοβιτς, όμως ο Διούδης είπε «όχι». Λίγο αργότερα ο Ντεσπόντοφ έχασε τεράστια ευκαιρία μετά από υπέροχη πάσα του Μπάμπα.

Στο 77’ η Τούμπα σηκώθηκε στο πόδι: ο Κωνσταντέλιας επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο, αντικαθιστώντας τον Ζίβκοβιτς, ενώ ο Καμαρά πέρασε στη θέση του Οζντόεφ.

Τέλος παιχνιδιού. Ένας ΠΑΟΚ με ψυχή, πάθος και καθαρό πλάνο. Από το πρώτο λεπτό η ομάδα ήξερε τι ήθελε να κάνει και το εφάρμοσε με συνέπεια. Ο Λουτσέσκου αξίζει τα εύσημα για τη στρατηγική του εικόνα.

Ωστόσο, παρά το τελικό αποτέλεσμα, δεν πρέπει να ξεγελάει κανέναν: το πρόβλημα της αποτελεσματικότητας παραμένει. Ο ΠΑΟΚ αδικεί την εξαιρετική του εμφάνιση όταν δεν «καθαρίζει» τις φάσεις που δημιουργεί. Το σκορ θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο.

Επόμενο παιχνίδι κόντρα στη Λουντογκόρετς την Πέμπτη. Με ηρεμία και τακτική οργάνωση, ο ΠΑΟΚ μπορεί να φύγει με τη νίκη.

Ο ΠΑΟΚ δεν άφησε σε κανένα σημείο του αγώνα τον Άρη να πάρει «ανάσες» ή να νιώσει ότι μπορεί να του κόψει τον δρόμο στη μάχη για το πρωτάθλημα. Από τα πρώτα λεπτά υπήρχε η αίσθηση ότι το ματς πήγαινε προς μία και μόνο κατεύθυνση, με ρυθμό, ένταση και αποφασιστικότητα σε απόλυτα ασπρόμαυρα πρότυπα.

Το τελικό 3-1, μέσα σε μια καυτή και κατάμεστη Τούμπα, απλώς σφράγισε αυτό που ήταν εμφανές από την αρχή: ένα ντέρμπι που ήταν ντέρμπι μόνο στα χαρτιά. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το σκορ θα μπορούσε άνετα να γράψει 6-1, με βάση τις ευκαιρίες που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ, με πίεση οργανωμένη, επιθετική και ασφυκτική, ενώ ο Άρης έμοιαζε από νωρίς να «ζαλίζεται» σε κάθε αλλαγή ρυθμού, σε κάθε επιτάχυνση, σε κάθε διεκδίκηση.

Το 1-0 ήρθε σαν φυσιολογική εξέλιξη από εκτέλεση κόρνερ, όταν η μπάλα στρώθηκε στον Τάισον, που με ένα δυνατό βολ πλανέ τίναξε τα δίχτυα. Ο Βραζιλιάνος ήταν παντού, δημιουργούσε, πίεζε και έσερνε ολόκληρη την ομάδα προς τα μπροστά, δείχνοντας την ηγετική του παρουσία στο παιχνίδι. Κόντρα στη ροή του ματς, ο Γιένσεν ισοφάρισε στο 45’, αλλά πριν προλάβουν να το συνειδητοποιήσουν οι παίκτες του Άρη, ο ΠΑΟΚ πάτησε ξανά γκάζι. Στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, ο Τάισον μπήκε πρώτος στη φάση, προλαβαίνοντας τον Διούδη και κερδίζοντας το πέναλτι, το οποίο εκτέλεσε ψύχραιμα και αποφασιστικά ο Γιακουμάκης για το 2-1. Το γκολ αυτό επιβεβαίωσε την κυριαρχία του ΠΑΟΚ και έδειξε σε όλους ποιος ήταν το αφεντικό στο γήπεδο.

Στο δεύτερο μέρος, ο ΠΑΟΚ επέστρεψε από τα αποδυτήρια με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, κυκλοφορία της μπάλας, ευκαιρίες, επιθετικότητα και αυτοπεποίθηση, ενώ ο Άρης έμοιαζε απλώς να τρέχει πίσω από τη μπάλα, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Το 3-1 του Γιακουμάκη ήταν η οριστική σφραγίδα, με υποδειγματική κίνηση στην περιοχή και εκτέλεση όπως μόνο ένας καθαρόαιμος φορ μπορεί να ολοκληρώσει. Ο Κρητικός επιθετικός σημείωσε δύο γκολ, συμμετείχε σε όλο το παιχνίδι και ανέβασε την ομάδα συνολικά, ενώ ο ΠΑΟΚ έχασε κι άλλες ευκαιρίες για ακόμη πιο βαρύ σκορ, με τον Άρη να προσπαθεί απλώς να αποφύγει την καταιγίδα που δεχόταν.

Ο ΠΑΟΚ αποδείχθηκε σε άλλη κλάση, αφήνοντας τον Άρη σε έναν άλλο κόσμο. Απόψε δεν κέρδισε απλώς, αλλά επιβλήθηκε, επιβεβαίωσε και κυριάρχησε, χτίζοντας μια πορεία που δείχνει ότι η ομάδα πάει για μεγάλα πράγματα. Ο Άρης, αντίθετα, μένει να ψάχνει άλλοθι, με ακόμη μια χρονιά να μοιάζει να χάνεται πολύ πριν φτάσει στο τέλος της. Η Τούμπα ήταν το απόλυτο στήριγμα για τον ΠΑΟΚ: έδρα, δύναμη, πίεση, ταυτότητα, με ποδόσφαιρο που δείχνει ομάδα τίτλου. Σε ένα ματς όπου άλλοι θα έβλεπαν άγχος, ο ΠΑΟΚ είδε ευκαιρία για δήλωση και την έκανε δυνατά: Εδώ είναι η Τούμπα. Κι εδώ, το αφεντικό είναι ένα!

Επόμενη στάση το Ράζγκραντ της Βουλγαρίας σε έναν ακόμη τελικό αφού η νίκη θα σημαίνει και πρόκριση…

ΥΓ1: Πόσο δίκιο έχει ο Ραζβάν Λουτσέσκου όταν δηλώνει πως «πρέπει να φτιαχτεί ένα άγαλμα του Τάισον.

ΥΓ2: Ωραίες οι δηλώσεις για… σημαίες στο γήπεδο του αντιπάλου, αλλά πολλές φορές, είναι καλύτερο να μασάς παρά να μιλάς.