Το τελευταίο διάστημα, στον ΠΑΟΚ  εντός και εκτός τειχών  το ενδιαφέρον μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί στη σφαίρα του γηπέδου. Από τις εξελίξεις γύρω από τη νέα Τούμπα, μέχρι τις εσωτερικές αναταράξεις και τις δημόσιες αντιπαραθέσεις.

Αρθρογραφία επί αρθρογραφίας, οπτικές και αντι-οπτικές, προσώπων και προθέσεων. Κι όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα, ο πυρήνας του ΠΑΟΚ παραμένει σχεδόν αόρατος: τα τμήματα του Ερασιτέχνη.

Από την πλευρά μας, ως PAOKDAY, δεν περιμέναμε να… ξεθυμάνει το κλίμα για να στρέψουμε το βλέμμα μας εκεί. Ήδη από τις 22 Ιουνίου, σε άρθρο με τίτλο «Παραίτηση Κατσαρή: Το γήπεδο δεν είναι το μόνο στοίχημα – Προσοχή στα τμήματα του Ερασιτέχνη», επιλέξαμε να εστιάσουμε εκεί που για κάποιους δεν είχε ακόμα “ανάψει” το ρεπορτάζ.

«Γιατί ο ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο η Τούμπα, το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Είναι και τα τμήματα που βρίσκονται καθημερινά στα γυμναστήρια, στα κλειστά, στις αίθουσες και στους στίβους. Είναι οι αθλητές και οι αθλήτριες όλων των ηλικιών που φορούν το ασπρόμαυρο και εκπροσωπούν τον Δικέφαλο σε κάθε γωνιά της χώρας — πολλές φορές με μηδενική στήριξη και σχεδόν καμία δημοσιότητα».

Και δεν είναι μόνο οι αθλητές. Είναι οι προπονητές που δουλεύουν με αυταπάρνηση, οι διοικήσεις των τμημάτων που κρατούν ζωντανά τα αθλήματα με προσωπικές θυσίες, και μια κοινότητα φιλάθλων που αγωνιά εξίσου για την πορεία του χάντμπολ, του βόλεϊ, της πάλης, του στίβου, όπως και για την πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας.

Αυτούς δεν πρέπει να τους ξεχάσει κανείς. Ο Ερασιτέχνης  είναι η μητέρα του Συλλόγου.

Με ευχάριστη διάθεση είδαμε πως στις 13 Ιουλίου, σχεδόν έναν μήνα μετά, άρχισαν να εμφανίζονται και αλλού άρθρα που ασχολούνται επιτέλους με τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Μια θετική εξέλιξη, έστω και καθυστερημένη τώρα έτυχε να ασχοληθούν γιατί είτε δεν υπήρχε άλλη θεματολογία, είτε η επικαιρότητα τους οδήγησε εκεί.

Ίσως κάποιοι περίμεναν το πράσινο φως από πιο… ευδιάκριτες πηγές ενδιαφέροντος. Δεν πειράζει. Η συνειδητοποίηση, ακόμα και αργοπορημένη, έχει αξία.

Αρκεί να θυμόμαστε ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να φέρνει τα φώτα, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν φωτίζεται μόνο από αυτά. Υπάρχει ζωή και αγώνας πίσω από τις μπάρες, στα παρκέ και στους στίβους.

Κι αυτή τη ζωή οφείλουμε να την κοιτάμε στα μάτια. Όχι όταν «μείνει χρόνος»…