Τα ΜΜΕ της Σκωτίας υποκλίνονται στην πορεία του Γκρεγκ Τέιλορ στη Σέλτικ ενόψει της μεταγραφής του στον ΠΑΟΚ.

Μεταξύ άλλων αναφέρει πως “Η δύναμη του χαρακτήρα του και η πίστη στον εαυτό του δεν του επέτρεψαν ποτέ να νιώσει ανάξιος για τη φανέλα. Ακόμα κι όταν κάθε καλοκαίρι γράφονταν άρθρα για τον αντικαταστάτη του, δεν το άφηνε να τον επηρεάσει. Δεν λύγισε. Συνέχισε να πιστεύει στον εαυτό του και να παίζει κάθε ματς με αυτή τη σιγουριά”.

Αναλυτικά:

«Ο Γκρεγκ Τέιλορ υπήρξε μια υπέροχη ιστορία επιτυχίας για τη Σέλτικ. Του ευχόμαστε τα καλύτερα. Πριν δύο ή τρία χρόνια, είχα πει στους επικριτές του ότι το μόνο πραγματικό πρόβλημα που είχαν μαζί του ήταν πως το όνομά του δεν ήταν… Κίραν Τίρνι.

Αναζητούσαμε αντικαταστάτη για τον Τέιλορ — ή κάποιον καλύτερο από αυτόν — σχεδόν από τη μέρα που υπέγραψε. Σήμερα όμως, που πήρε την απόφαση να αποχωρήσει, αξίζει να φύγει με την ευγνωμοσύνη όλων μας.

Προσωπικά, του είμαι βαθιά ευγνώμων για όσα πρόσφερε με τη φανέλα της Σέλτικ. Του εύχομαι μόνο τα καλύτερα στο νέο του ξεκίνημα. Διάλεξε να πάει στην Ελλάδα, με το ζεστό της κλίμα και την καλή ποιότητα ζωής, και το αξίζει. Υπήρξε αληθινός πολεμιστής της Σέλτικ. Ένας παίκτης που μας υπηρέτησε έντιμα και με συνέπεια. Ο ορισμός του στρατιώτη ομάδας.

Από τη μέρα που φόρεσε τη φανέλα της Σέλτικ, αντιμετώπισε επικρίσεις και διαρκή αμφισβήτηση για το μέλλον του.

Έχουμε πει πολλές φορές ότι το ταλέντο και η τεχνική δεν αρκούν. Είναι απαραίτητα, αν θες να γίνεις εμβληματική μορφή ή βασικό κομμάτι μιας ομάδας που κάνει μεγάλα βήματα.

Αλλά από μόνα τους, δεν έχουν αξία.

Αν δεν έχεις καρδιά, χαρακτήρα, νοοτροπία για να κάνεις τη φανέλα δική σου, δεν θα πετύχεις ποτέ.

Κανείς — μα κανείς — δεν πίστευε ότι θα παρέμενε βασικός μετά από τόσα χρόνια. Για τους περισσότερους, ήταν μια προσωρινή λύση. «Ας τον κρατήσουμε μέχρι να βρούμε κάποιον καλύτερο». Αυτή ήταν η γενική άποψη. Κι εγώ την είχα. Μέχρι και πρόσφατα έλεγα πως χρειαζόμαστε αναβάθμιση.

Αλλά ξέρετε ποιος δεν το πίστεψε ποτέ αυτό; Ο ίδιος ο Τέιλορ.

Αν θες να δεις το πρότυπο της νοοτροπίας που χρειάζεται η Σέλτικ, δεν θα βρεις καλύτερο παράδειγμα από τον Γκρεγκ Τέιλορ.

Η δύναμη του χαρακτήρα του και η πίστη στον εαυτό του δεν του επέτρεψαν ποτέ να νιώσει ανάξιος για τη φανέλα. Ακόμα κι όταν κάθε καλοκαίρι γράφονταν άρθρα για τον αντικαταστάτη του, δεν το άφηνε να τον επηρεάσει. Δεν λύγισε. Συνέχισε να πιστεύει στον εαυτό του και να παίζει κάθε ματς με αυτή τη σιγουριά.

Μακάρι κάθε παίκτης μας να είχε τέτοια αυτοπειθαρχία. Αυτή την ικανότητα να αυτοπαρακινείται. Να πιστεύει, παρά τα πικρόχολα σχόλια και τους επικριτές. Αν είχαμε περισσότερους σαν τον Τέιλορ, θα ήμασταν πολύ καλύτερα.

Αυτή η πίστη και η ψυχική αντοχή τον έκαναν παίκτη της Σέλτικ — όχι απλά κάποιον που έπαιξε στη Σέλτικ.

Ναι, ο Τέιλορ άξιζε τη φανέλα. Την κέρδισε με κάθε μέρα προσπάθειας, με κάθε μάχη. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας απλός αριστερός μπακ. Δεν ήταν μια φθηνή λύση.

Γιατί οι φθηνές λύσεις δεν αντέχουν. Δεν επιβιώνουν όπως επιβίωσε εκείνος.

Και το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να του κάνω είναι το εξής: ποτέ, σε όλα αυτά τα χρόνια, δεν έδειξε ότι δεν ανήκει στο γήπεδο.

Ναι, του χρεώσαμε λάθη. Κριτικάραμε αποφάσεις του. Αλλά κατά βάθος, μάτωνε για τη φανέλα. Ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόσουν. Δεν κρύφτηκε ποτέ. Έδινε πάντα το 100%.

Ο Γκρεγκ Τέιλορ δεν κόστισε πολλά. Κι αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην αξία ενός παίκτη και την τιμή του. Με κάθε κριτήριο, υπήρξε επιτυχία. Και “κελεπούρι”.

Δεν με πειράζει που δεν πήραμε εκατομμύρια για εκείνον. Τα είχε ξεπληρώσει όλα με το παραπάνω.

Αν είχε μείνει, θα ήταν εξαιρετικός αναπληρωματικός του παίκτη που αρχικά είχε έρθει να αντικαταστήσει.

Αλλά δεν με εκπλήσσει που δεν το έκανε. Θα με εξέπληττε περισσότερο αν έμενε. Γιατί ο Τέιλορ δεν ένιωσε ποτέ λιγότερος από τον Τίρνι. Δεν πίστεψε ποτέ ότι απλώς «κρατούσε τη θέση». Δεν ήταν ποτέ αναπληρωματικός κανενός. Κέρδισε το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του βασικό.

Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο παίκτες που δεν εκμεταλλεύτηκαν τα προσόντα τους. Άλλοι πήγαν σε λάθος ομάδες, άλλοι δεν είχαν την πνευματική δύναμη να φτάσουν στην κορυφή.

Ο Γκρεγκ Τέιλορ τους κάνει όλους να ντρέπονται. Γιατί πήγε πιο πέρα. Δεν έφτασε απλώς το ταβάνι του — το ξεπέρασε.

Οπότε, ευχαριστούμε Γκρεγκ Τέιλορ για όσα έδωσες σε αυτόν τον σύλλογο. Για κάθε σταγόνα ιδρώτα, για κάθε συμμετοχή, για κάθε δείγμα αφοσίωσης. Όλοι οι φίλοι της Σέλτικ πρέπει να είναι ενωμένοι στο να σου ευχηθούν τα καλύτερα — γιατί τα αξίζεις.

Υπήρξες σπουδαίος υπηρέτης του συλλόγου και αξίζεις να αναγνωριστείς ως αναπόσπαστο μέλος σπουδαίων ομάδων της Σέλτικ. Και ίσως αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό: για εσένα, η ομάδα ερχόταν πάντα πρώτη.

Σε ένα άθλημα γεμάτο εγωισμούς, εσύ κέρδισες τον σεβασμό σου αθόρυβα…».